Kuzey Nekropolü’nde 1990 yılında Goncalı Köyü (mahalle) yolunun genişletilmesi sırasında tahrip edilen ve yol kesitinde askıda kalan mezarların bir kısmının kurtarılması amacıyla 2005 yılında kazı çalışmaları gerçekleştirilmiştir. Çalışmalar sırasında, köy yolunun güney kesitinde açıkta görülen duvarın tonozlu mezar olabileceği düşüncesiyle kazısına başlanmış ancak yapılan çalışma sonrası kuzeydoğu cephesi açığa çıkartılan duvarın bir istinat duvarı olabileceği düşünülerek bu kısımdaki çalışmalara son verilmiştir. İstinat duvarı olduğu düşünülen; ancak tümüyle ortaya çıkarılamadığı için işlevi netlik kazanmayan, kuzeybatı-güneydoğu aksındaki duvarın yapılış amacını anlamak için 2017 kazı sezonunda bu alanda çalışmalar tekrar başlatılmıştır. Kuzey Nekropolü’nün kuzeydoğu yamacında tel çitin içinde, Goncalı Mahallesi yolunun ise hemen güneybatısında bulunan kazı alanında yapılan çalışmalar sonucunda iki adet traverten tekne mezar ve bir adette tonozlu mezar açığa çıkartılmış olup söz konusu Tonozlu Mezarın geç dönemde bir üretim atölyesine dönüştürüldüğü anlaşılmıştır.

L.17.KN.M1 ve L.17.KN.M2 numaralı örgü tekne mezarlar, Geç Antik Çağ atölyesinin güneydoğusunda, kuzeybatı-güneydoğu uzantılı olarak konumlanmıştır.  Ana kaya üzerine oturan mezarın duvar örgüsünde, Laodikeia Nekropolü’ndeki mezarlarda sıkça karşımıza çıkan çay taşı+kireç harcı kullanılmıştır.

L.17.KN.M3 numaralı tonozlu mezarda yapılan çalışmalar sonucunda bu mezarın daha sonra yapılan düzenlemelerle Geç Antik Çağ’da bir atölyeye dönüştürüldüğü anlaşılmıştır. Söz konusu mezarın zemin katındaki mezar odalarının içi Geç Antik Çağ’da yapılan dönüşüm sonucu doldurularak odalar iptal edilmiş ve bir platform oluşturulmuştur. Alanda tespit edilen seramik veriler de dikkate alındığında; atölyenin MS 6. yy boyunca kullanıldığı anlaşılmaktadır. Sonuç olarak Kuzey Nekropolü’nde MÖ 1. yy’ın dördüncü çeyreğinde inşa edilen tonozlu mezarın doğu kenarına MS 1. yy’ın başlarında örgü tekne mezarların yapıldığı anlaşılmıştır. Kentte meydana gelen depremler sonrasında ise Geç Antik Çağ’da tonozlu mezar atölyeye dönüştürülmüş ve kent terk edilene kadar bu şekilde kullanımı devam etmiştir.