Kandilkırı Mevkii’nde 2010 yılından beri sürdürülen sistematik kazılar sayesinde bu alanda Erken Kalkolitik Çağ’dan başlayan ve Erken Tunç Çağı 3’e kadar bazı kesintilerle devam eden bir tabakalaşma olduğu bilinmektedir. Akarsu vadisinin kenarında, doğal bir teras üzerinde yer alan yerleşme ve mezarlık alanı, kuzeyde daha yüksek bir kayalık terasla sınırlandırılmaktadır. Söz konusu kayalık terasın, yerleşmeye bakan yamacında bazı doğal mağaraların var olduğu daha önceki çalışmalarda gözlemlenmiştir. Buna karşın bu mağaralarda herhangi bir iskânın olup olmadığı bilinmemekteydi. Mağaralarda erken bir kullanımın olup olmadığının anlaşılması amacıyla, 2016 kazı çalışmaları bu alanda yürütülmüştür. Bu çalışmalarda, çok az sayıda Geç Roma seramik parçası dışında arkeolojik kalıntıya rastlanmamıştır. Mağaradaki çalışmaların bu şekilde tamamlanmasının ardından, kazı çalışmaları daha önceki yıllarda tespit edilen Erken Tunç Çağı 3 yerleşim alanına kaydırılmıştır.
     2013 ve 2014 yıllarında, 2. tabakada kullanım görmüş, bitişik, ortak duvarlı uzun evler açığa çıkarılmıştı. Bu evlerin en kuzeyindeki mekânlar içerisinde birer ocak yer almaktadır. Ocakların, bu tür evlerde, havalandırma olanaklarıyla bağlantılı olarak, girişe yakın şekilde konumlandırıldıkları bilinmektedir. Bu düşüncelerin doğrulanması, 2. tabaka yerleşmesinin planının anlaşılması ve olası bir ortak alan ya da avlunun var olup olmadığının anlaşılabilmesi amacıyla, çalışmalara bu alanda başlanmıştır. Doğuda yer alan evde, kuzeydoğu-güneybatı doğrultulu duvar açığa çıkarılmıştır. Bu duvarda çaytaşları ve moloz taşlar karışık olarak kullanılarak yapılmış tek sıra bir temel söz konusudur. Daha önceki yıllardan da bilindiği üzere, Kandilkırı 2. tabakaya ait tek sıra taş temelleri bulunan evlerin duvarları olasılıkla pisé tekniğiyle inşa edilmiştir. Kuzeye doğru genişleyerek uzanan bu evin trapez biçimli bir plana sahip olduğu anlaşılmaktadır.
     2016 kazı çalışmaları, 2A tabakasının yerleşim planı hakkında önemli bilgiler vermiştir. Bu tabakaya ait yerleşimin güney kanadındaki trapez formlu, bitişik uzun evlerin, tahmin edildiği gibi Anadolu Yerleşim Planı’na benzer şekilde kuzey kanatta da bir karşılığı olduğu ve bu evler arasındaki bazı dar geçitlerle yerleşme içindeki bazı açık alanlara ulaşıldığı anlaşılmıştır.